RINGSCAFF trappentoren op weg naar Antarctica

Een trappentoren op weg naar Antarctica

Na méér dan 50 jaar ervaring in steigers hebben we al heel wat gezien. Maar dat één van onze RINGSCAFF trappentorens midden op Antarctica zijn nieuwe tijdelijke thuis vond, was ook voor ons volkomen nieuw. Sinds het begin van het jaar biedt de trappentoren toegang tot de boorsleuf van het Kohnen Station van het Alfred Wegener Instituut in het landijs.

 

750 km door sneeuw en ijs

Zoals je in het eerste deel van dit verslag over de reis van onze trappentoren naar één van de koudste plaatsen ter wereld kunt lezen, werd het vertrek van het onderzoeksteam naar Kohnen Station aanvankelijk vertraagd door zware sneeuwstormen. Het team moest een hele twee weken langer wachten op station Neumayer III, 750 km verwijderd van hun eigenlijke bestemming.

Toen kwam er eindelijk beter weer aan de horizon - en gingen ze op weg. Al snel kwam het konvooi bestaande uit zes voertuigen, die elk drie containersleeën trokken, in beweging. De negenkoppige bemanning rond stationchef Holger Schubert stond nu voor een reis van 10 dagen. En die was zwaar. De voertuigen, die elk een lading van 35 ton moesten vervoeren, kwamen vast te zitten, moesten meerdere malen worden geduwd en weer uit de sneeuw worden gegraven tijdens de bergrit, die hen uiteindelijk naar een hoogte van bijna 3.000 meter bracht. Al op de baan werden voor wetenschappelijke doeleinden sneeuwhoogtemetingen verricht. Sneeuwmonsters en andere onderzoeken stonden ook op de agenda van het team. En dan eindelijk: de containers van het Kohnen Station konden in de verte worden gespot.

 

 

Na de 10-daagse tocht door sneeuw en ijs was het voorlopig niet mogelijk om comfortabel aan te komen. Om het Kohnen-station uit zijn winterslaap te wekken, moest eerst de infrastructuur worden aangelegd en alles wat nodig is voor het leven op Antarctica worden opgezet. Ook wetenschappelijk onderzoek en onderhoudswerkzaamheden aan de geul waarin de booreenheid is ondergebracht en aan het station zelf gingen snel van start. Vervanging van de oude stationgenerator inbegrepen.

 

 

Eindeloze vlaktes en een 10 m diepe sleuf in het midden van dit alles

Onmiddellijk na de jaarwisseling - het team was nu ongeveer een maand ter plaatse - werd het RINGSCAFF trappentoren project aangepakt. Zoals gezegd moest deze gebruikt worden in het wetenschappelijke centrum van het station: de boorsleuf.

De boorsleuf is ruim 20 jaar geleden gebouwd. Daarvoor werd een ongeveer 70 meter lange sleuf, destijds 5,5 meter breed en 6 meter diep, uit het ijs gehakt. Over de sleuf werd een houten dak gebouwd en de hele booruitrusting werd erin gezet, altijd goed beschermd tegen weer en wind. Maar wacht. Hout en sneeuw? Stationsmanager Holger Schubert verduidelijkt: "Met een luchtvochtigheid die het nulpunt nadert, tast de sneeuw het hout niet aan. Ook roest er geen metaal in de droge Antarctische lucht."

Ondertussen dient het oorspronkelijke houten dak als vals plafond voor het opbergen van proviand en apparatuur. Want na 10 jaar moest een tweede dak over het eerste worden gebouwd vanwege de natuurlijke sneeuwophoping. Deze maatregel maakte het mogelijk om de geul te behouden en de toegang tot het boorgat, dat al die jaren wetenschappelijke gegevens was blijven leveren, te waarborgen.

 

Eindeloze vlaktes en in het midden daarvan een 10 meter diepe geul waar wetenschappelijke ijskernboringen worden uitgevoerd: De boorgeul maakt deel uit van het Kohnen Station en wordt al ruim 20 jaar uitsluitend in de Antarctische zomermaanden bediend.

 

Lees hoe het team het deed tijdens de bouw van de trappentoren in het derde en laatste deel van deze serie.

Deel 1 gemist? Klik dan gewoon hier.

 

Ga terug

Reacties

Reactie toevoegen

Wat is de som van 3 en 6?

Neem contact op

Stronger. Together.

Het Scafom-rux-team is er om u te ondersteunen bij al uw vragen. Neem contact met ons op door op de onderstaande knop te klikken.